Miażdżyca, jest chorobą zwyrodnieniową tętniczych naczyń krwionośnych, spowodowaną niekontrolowanym osadzaniem się na wewnętrznej powierzchni naczynia tętniczego cholesterolu LDL, [w postaci lipoproteiny (a)], co w dalszej kolejności prowadzi do jego utlenienia. Następstwem dalszych przemian tego procesu zapalnego, jest powstanie złogów miażdżycowych, które prowadzą do niestabilności i stwardnienia ścianek naczynia, co w konsekwencji kończy się powstaniem blaszki miażdżycowej. Długotrwały rozwój tej choroby, prowadzi do stopniowego zmniejszania przekroju naczynia krwionośnego, spowodowanego przyrostem złogów miażdżycowych. W dalszej perspektywie, prowadzi to do całkowitej blokady naczynia tętniczego. Mamy z tym do czynienia w przypadku zawału serca i udaru mózgu.
W oparciu o teorię komórkowego metabolizmu, za główną przyczynę powstania i rozwoju miażdżycy, uznaje się stany zapalne śródbłonka tętniczych naczyń krwionośnych, wywołanych czynnikiem toksycznym, np. w wyniku uszkodzeń błon komórkowych naczynia krwionośnego spowodowanych toksycznym działaniem wolnych rodników. Powstanie takiego stanu zapalnego, jest natychmiast sygnalizowane w organizmie, by odpowiednie organy zareagowały stosowną odpowiedzią immunologiczną. Zadaniem tej odpowiedzi (w pierwszej fazie) powinna być neutralizacja powstałego stanu zapalnego, aż do całkowitej jego likwidacji. Powinien wówczas właściwie zadziałać wewnętrzny system antyoksydacyjny organizmu. Drugi sygnał kierowany jest do wątroby, (w przypadku miażdżycy), która w odpowiedzi produkuje i wysyła w miejsce stanu zapalnego cząsteczki cholesterolu, zwane lipoproteiną (a) i cząsteczki trójglicerydów oraz inne związki.
Misją tych związków jest naprawa uszkodzeń wywołanych omawianym stanem zapalnym. Reakcja organizmu na powstały stan zapalny będzie skuteczna wówczas, gdy obie wyżej wymienione odpowiedzi immunologiczne zadziałają poprawnie. Czyli, kiedy pierwszy system obronny zahamuje procesy utleniania poprzez neutralizację wolnych rodników, a system drugi naprawi powstałe uszkodzenia. Jedynie wtedy zostanie przywrócony stan równowagi reakcji pro i antyoksydacyjnej.
W przypadku wadliwego działania wewnętrznego systemu antyoksydacyjnego, proces utleniania, jest połączony z jednoczesnym poszerzaniem strefy stanu zapalnego. Kontynuacja tych procesów, będzie tym silniejsza im mniej dostarczymy w diecie niezbędnych związków mogących wspomóc wewnętrzny system osłony antyoksydacyjnej. W takim przypadku, metabolizm komórkowy zostaje zdominowany przez dwa toczące się równolegle procesy, czyli poprzez:
Przy długookresowej kontynuacji w/w procesów, dojdzie także do uruchomienia utleniania cholesterolu LDL [lipoproteina (a)] przez RFT, co dodatkowo poszerzy stany zapalne śródbłonka tętniczych naczyń krwionośnych oraz spotęguje jednocześnie produkcję lipoproteiny (a) przez wątrobę. Dochodzi w takim przypadku do ewidentnego paradoksu. Produkowana (celem usunięcia powstałych uszkodzeń) lipoproteina (a) sama staje się (po utlenieniu) czynnikiem toksycznym. Na ścianie śródbłonka naczynia krwionośnego odkładają się złogi miażdżycowe z utlenionego LDL. W procesie tym biorą udział makrofagi. Rozwój tego chorobotwórczego procesu jest wynikiem chronicznego deficytu komórkowych składników odżywczych w organizmie. Ten konkretny przypadek, jest spowodowany przede wszystkim przedawkowaniem w diecie pokarmowej kwasu tłuszczowego Omega – 6 i znaczącym niedoborem wielonienasyconego kwasu tłuszczowego Omega – 3. Dodatkowo może być pogłębiony brakiem naturalnych antyutleniaczy, takich jak; witamina E, sterole, karotenoidy, flawonoidy oraz witamina C.
Zahamowanie tego chorobotwórczego procesu będzie możliwe wówczas, gdy pokarmowa dieta będzie zawierała odpowiednie składniki odżywcze, takie jak; witamina E, karotenoidy, sterole flawonoidy oraz wielonienasycony kwas tłuszczowy Omega – 3. Należy podkreślić, że ludzki organizm samodzielnie nie potrafi syntetyzować (wytworzyć) tych wymienionych struktur. Dla zachowania zdrowia – muszą być one dostarczone w pokarmie.
Witamina E, w wyjątkowo skutecznej postaci, jest zawarta w oleju lnianym. Wynika to z tego, że jak należy się spodziewać, działanie witaminy E, (konsumowanej w oleju lnianym), będzie synergiczne (spotęgowane). Efekt synergii, zostaje osiągnięty dzięki pozostałym innym związkom przeciwutleniającym, które zawiera olej lniany. Należą do nich takie struktury jak; sterole, plastochromanol 8 i karoteny oraz inne antyoksydanty, występujące w oleju w mniejszych ilościach. Dodatkowym składnikiem, dającym możliwość spotęgowanego działania witaminy E, jest wielonienasycony kwas tłuszczowy Omega – 3, którego olej lniany zawiera ponad 52%. Kompozycja tych składników, pozwala wywołać, reakcję synergicznego i prozdrowotnego działania – wszystkich związków, które zawiera olej lniany. Podkreśla to wielu autorów. Wszakże przy spełnieniu koniecznego warunku, gwarantującego, że zawarte w oleju lnianym składniki, występują w czynnej formie biologicznej. Co oznacza, że w procesie ich pozyskiwania z nasion, nie zostały one zniszczone i są nadal biochemicznie aktywne.
